រុក្ខជាតិ: ព្រលិត។

ផ្នែកប្រើប្រាស់: ស្លឹក ផ្កា និងមើម។

កន្លែងដាំដុះ: ព្រលិតដុះនៅក្នុងទឺកស្រះ បឹង ត្រពាំង។

លក្ខណៈរុកុ្ខជាតិ: ជាវារីជាតិ មានមើមនៅក្នុងភក់ ទងស្លឹក និងទងផ្កាវារលូតតាមកំពស់ទឹក។ ទងស្លឹក និងទងផ្កា មានសំបកភ្លឺថ្លា រួមមានបំពង់ បណ្តោយដើម ជាច្រើន។ ស្លឹក មានស្លឹកតែទោលធំ មូលរាងបេះដូងឆែកខាងទង មានទងស្លឹក ចំកណ្តាល ផ្ទៃស្លឹកខាងលើពណ៌បៃតង ផ្លែស្លឹកខាងក្រោមស្លេកជាង។ វិជ្ឈមាត្រស្លឹកពី ៨-១៥ស.ម គែម ស្លឹកមានធ្មេញរណារធំៗ។ ផ្កា មានទងវែង នៅខាងចុងមានផ្កាតែមួយ។ ពេលរីកមានត្របកផ្កាជាច្រើន ពណ៌ស លឿង ឬស្វាយ ដូចជា រង្វង់គូថខ្យង។ ខាងក្នុងផ្កាមានកេសរញីនៅកណ្តាល និងកេសរឈ្មោលរាយជុំវិញជាសរសៃឆ្មារៗ។

ការព្យាបាល៖

-ស្លឹក ជាថ្នាំបញ្ចុះកម្តៅ។

-មើម ប្រើជាថ្នាំបញ្ចុះទឹកនោម និងជាអាហារ។

-ផ្កា ដាំផឹកប្រើជាថ្នាំជំនួយបេះដូង ជាថ្នាំបំបាត់ស្រេកទឹក ខ្យល់គ ក្អួត ឃាត់ឈាមខាងក្នុង។

កំរិតប្រើ៖ ប្រើពី ១០-២០ក្រាម ក្នុងមួយថ្ងៃ។

ចំណាំ៖ តាមការស្រាវជ្រាវបានឲ្យដឹងថាសារធាតុ Nympheine អាចប្រឆាំងនឹងដុំពក៕

*សូមពិនិត្យ និងពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យឱ្យបានច្បាស់លាស់ និងអស់លទ្ធភាពជាមុន។ វិធីនេះអាចប្រើសាកល្បងនៅពេលដែលអ្នកមិនមានជម្រើសផ្សេង។

សម្រួលអត្ថបទដោយ៖ អ៊ាង សុផល្លែត

ឯកសារយោង៖ មជ្ឈមណ្ឌលជាតិស្រាវជ្រាវវេជ្ជសាស្រ្តបូរាណ